'Live' reisverslag nr.2

28 augustus 2005

Lijn (3257 bytes)

Kamp Lac du Roselend

We kamperen aan de over van het Lac du Roselend. De Defender en de Dodge staan met de kleppen naar elkaar toe en er is een zeil over gespannen van wegen de regen. Het is weliswaar niet zo koud als vorige nacht, maar daarentegen wel erg nat. Gelukkig geen wind, dus redelijk comfortabel, ondanks de regen. Omdat we in deze uithoek geen GSM-verbinding kunnen krijgen hoeven we ook al niet te werken aan de update van de site en gaan we al vroeg slapen. Het is 14-15 graden, de hoogte is 1560 meter. 

Alarm!

Als we allemaal net goed en wel in slaap gevallen zijn, breekt opeens de hel los! Luid getoeter en knipperende lichten. Ik denk even aan de gendarmerie, die ons voor illegaal kamperen zal gaan verbaliseren, maar het is de Defender’s alarm, dat af gaat. De enige luxe (poeh poeh) op de Defender: een centrale slot vergrendeling, met, en daar komen we dus nu pas achter, ook nog een alarm. Met allerlei sensoren. Jottum! Als je dan in de bak ligt en je omdraait, wordt er kennelijk onraad gedetecteerd met dit als gevolg. Rik zet het uit met zijn afstandsbediening die hij in zijn broek heeft. (even zoeken…) . In de wijde omgeving weten ze nu wel waar wij illegaal kamperen. Bedankt Rik. 

Vroeg wakker

Een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen, maar als dat ##$&*^%$#@ alarm om 06:00 uur weer afgaat…. We zitten allen rechtop met de koppen tegen het druipende dekzeil. Weg slaap. Nu heeft Rik het wel even te verduren. Wat een OEN…. :”Zet dat K*** Alarm toch af, man! Wie gaat er nu jouw auto stelen, midden in de wildernis, en we liggen er bovendien nog zelf in”. Fijn zo’n onverwachte wekker.

28-08-05 Zondag

20115 Miles Dodge
Km Defender 78550

Vroeg wakker dus. Dan maar ontbijt, gebakken eieren met spek, koffie en broodjes pindakaas. Als we weg willen weigert opeens de Laptop. Gebrek aan stroom. Een rotte sigarenaansteker is de oorzaak. Joop weet wel soulaas. Een kabeltje direct naar de accu. Uiteindelijk is alles gefixed, maar zijn we dus toch pas om 09:30 onderweg. 

Vandaag komen de echte Franse Col’s over asfalt. We beginnen met de Cormet de Roselend, (1967m). Dan dalen we af naar Bourg-Saint-Maurice. Daar maken we in de volle zon (jawel, lekker warm opeens) een stop om de update te verzenden. Joop installeert opnieuw de drivers van zijn telefoon, sluit deze aan en Wouter selecteert nog snel even de foto’s die we mee willen sturen. Niet te veel, want die telefoon’s accu moet langer mee en we moeten er zuinig mee doen. Om de foto’s te comprimeren gebruikt Wouter de XP verkenner die gelijk dan het mailtje aanmaakt. Joop neemt het weer over voor het verzenden. Ten gevolge van wat slechte communicatie tussen Wouter en Joop, verloopt het verzenden en ontvangen van de mails niet helemaal zoals we willen. Ongewild wordt de complete mailbox van Wouter geleegd. Dat duurt veel te lang en Joop breekt het af. Inmiddels is de Webmaster Mike ons ongeduldig aan het sms’en waar die beloofde update nou toch blijft. Wat een ergernis.Om kort te gaan: We hebben het daarna weer goed gemaakt. Gelukt!. Een half uurtje later komt het smsje van Mike: de update staat op de site. Pfff. Happy.

Brullende V8

Inmiddels vervolgen wij onze weg naar Val d’Isere. We komen allerlei tunneltjes en overkappingen tegen. De Dodge’s V8 brult het uit en het is een waar genoegen om voluit te gaan, dik genieten van de vette sound, die weerkaatst tegen de tunnelwanden. Rik en Alex begrijpen er niets van. Rik doet nog wel een zwakke poging: “Die 5 cil diesel van mij knort ook heel lekker” ….(RED: Tja, Wat zal ik zeggen: dat is het toch nèt niet, Rik! Sorry.) In Val d’Isere doen we een koffie op een terrasje, om Alex maar de gelegenheid te geven eens naar het toilet te gaan. Wild kamperen heeft de meest vreemde effecten op sommige mensen….. 

Tour de France

Als we Val d’Isere verlaten gaan we echt flink bergop. Hier is duidelijk dat de Tour de France langs is geweest, getuigen de vele kreten die in witkalk op het wegdeksel geschreven zijn: ”Voulevous-Couchez-avec-moi-se-soir?” Enzo. De Dodge klimt in het tweede verzet. De Defender volgt, zonder problemen. Die diesel kan ons makkelijk bijhouden. De uitzichten zijn fraai, erg fraai. Boven op de Col d’Iseran (2770m) maken we lunch. Na al dat klimmen even de automaatbak olie controleren. Gelukkig, nog mooi rood en nog steeds op peil. Helemaal goed.

We dalen af, lang naar Bonneval (1540m). Ingehouden protesteert de V8 door bescheiden knalletjes in de uitlaat te laten horen. We passeren een oud, verlaten huis en vullen ter plekke nog even de jerrycan met drinkwater uit een beekje. Even verderop, met zicht op Bonneval, beneden, ziet Wouter berggeiten. Alex en Rik lachen zich een kriek: “dat zijn gewone geiten, Wouter!” Nou ja, geiten in de bergen = berggeit, toch? Och, laat maar. 

In het relatief vlakke dal gaat het gas er weer op. Rik’s Defender verdwijnt al ras uit de spiegels. Rijdend met een open dak en dito ramen komen alle geluiden tot ons. Door de snelheid hoor ik de langs de weg staande koeien bellen, mét Doppler effect!. Ongelofelijk, maar waar! Joop is wat cynisch: “ja, ja ik hoor alleen het geruis van de wind en het brullen van een V8, je geeft weer eens te veel gas en dit is een afleiding”. Ik verdedig mezelf door aan te geven dat het nog steeds naar beneden gaat en de Dodge gewoon rolt… Joop kijkt me ongelovig aan en denkt “laat maar lullen”. Zucht.. 

In LansLeBourg (1416m) slaan we links af, naar de Col du Mont Cenis (2084m). Weer een klim. Nu naar de Col du Mont Cenis, maar eerst de onverharde route rechts om het meer. Deze staat in de Denzel en is onze eerste geplande off-road rit. Als we er aan beginnen, ligt het Lac du Mont Cenis prachtig blauw te schitteren in de zon. Het is desondanks fris (11-2 graden) met een forse wind. Wat een tegenvaller, het is rete druk op de route. Allemaal gewone auto’s die het onverhard trotseren. We passeren onze beoogde kampeerplek van gisteravond. Gelukkig hebben we die niet gehaald. Veel te druk. 

Militair Fort

Als we het hele meer ronden, komen we aan de route omhoog naar het verlaten Militaire Fort (2320m). Daar rijden we omhoog en nemen, als ervaren off-road rijders, ook de laatste 300 meter. Dat stukje is dusdanig ruig, dat alle anderen daar niet omhoog rijden. Wij wel, natuurlijk… We parkeren onze wagens voor de ingang van het Fort en lopen door de vervallen en verlaten versterkingen. Geweldig: twee meter dikke muren, prachtige uitzichten, ingestorte daken en plafonds. Zeker zo’n 100 meter in omtrek en het heeft ook nog diverse verdiepingen. Groot! Wat indrukwekkend. We kunnen de soldaten laarzen weer horen weerklinken in de lange gangen. Als we uitbezichtigd zijn, vervolgen we onze weg weer. 

Afdaling naar Susa

We dalen af naar Susa, Italië. Allereerst is de ontvangst van ons in Italië geweldig. Er is geen douane, niets. Wij blij, geen gezeik dit keer. Vervolgens is de afdaling een feest. Een prachtig breed nieuw glad asfaltlint ontrolt zich voor ons, als een rode loper! Het roept: Welkom in Bella Italia! De afdaling is heftig, van goed 2300 meter naar 500. zo’n 1800 meter omlaag. Heerlijk…Het weer wordt opeens ook heel vriendelijk. Met elke meter die we dalen lijkt er wel een graad bij te komen, In het dal is het maarliefst 28 graden en het voelt gewoon goed aan. Ik ben helemaal enthousiast van deze afdaling, zo prachtig slingert het asfalt zich. De Dodge voelt aan als een ballerina en we gaan, als vanzelf, van bocht naar bocht. Hoezo 2800 kg? In 2 Downhill met af en toe een toefje V8-gas erbij. Genieten met een grote G. Ik probeer zelfs, in mijn euforie, een Honda VFR 800 bij te houden. Dat is geen wedstrijd, moet ik toegeven. Als die langs me heen knalt, is die zo weer uit zicht. Maar het idee was leuk. Ik krijg steeds meer vertrouwen in het dalende vermogen van onze Dodge. De remmen doen het ook perfect. 

Pizza

In Susa willen we, als rechtgeaarde Hollanders, natuurlijk een Pizza eten. We zijn immers in Italië…. Heikneuters, dat zijn we toch echt wel. Die Italianen hebben die Pizza’s natuurlijk alleen als exportproduct en thuis eten ze wel wat beters…Affijn, we zijn ook nog eens te vroeg. Het is 18:00 uur en dan zijn die gasten maar net wakker van de Siësta. We vermaken ons met een wandeling in het pittoreske Susa. Uiteindelijk kopen we stukken Pizza bij een fastfoodpizzeria en eten deze bij de auto’s op het parkeerplein op. Onverwacht goed en lekker. 

Kamp

We beginnen aan de Assietta kam route. We maken kamp op de ingang van een recreatiepark. Het voelt niet helemaal vertrouwd aan. 

Wordt vervolgt…

Auteur: Wouter

[ vorige pagina ]

lijn1.gif (3257 bytes)