Bruiloft Mike en Vera

Mike en Vera, 20 mei 2005

 

Het is 20 mei 2005, ongeveer 14.00 uur. Een groot deel van de chaosboyz staan geparkeerd bij een tankstation aan de A4 in de richting Amsterdam. Vandaag gaan Mike en Vera namelijk trouwen in kasteel de Keukenhof te Lisse. Mike heeft Arne verteld dat hij altijd via de A4 rijdt, omdat je anders .heel. Lisse door moet om bij het keukenhof te komen.
Hoewel Mike (zoals eerder al gezegd) meerdere malen had gezegd dat het geen chaos-bruiloft zou worden, hebben de chaosboyz daar toch een iets ander idee over. Het paar zou om ongeveer 14.30 uur vertrekken uit Pijnacker in hun voor de gelegenheid wit gespoten W200. Geen chaos-bruiloft maar wel trouwen in een Dodge? Mike hoopte zeker stiekem dat we er toch een chaos tintje aan zouden geven.nou dat kan ie krijgen!
Zoals gezegd staan we bij een tankstation langs de A4 te wachten tot we in de verte de witte W200 zien verschijnen. Na bijna een uur wachten hebben we het paar nog steeds niet gezien en beginnen we te twijfelen; zou Mike ons in de maling hebben genomen en een andere route gekozen hebben? Om 14.57 besluiten we toch maar richting de Keukenhof te vertrekken omdat we natuurlijk ook niet te laat willen arriveren (hoewel dat pas echt chaotisch zou zijn) op de bruiloft van onze chaosmaatjes.
	We rijden net goed en wel op de snelweg toen Ronald in zijn spiegel ineens een witte vlek ziet opdoemen, zou het dan werkelijk nog lukken? Ja zeker! Mike is gewoon iets later dan wij hadden verwacht en via het 27mc bakkie hebben we snel de rest van de colonne gewaarschuwd vaart te minderen zodat Mike ons zou inhalen. Hoe de reactie van Mike en Vera was toen ze ons voor het eerst zagen is niet helemaal duidelijk, maar dat zal vast iets zijn geweest als: what the f*** krijgen we nou!
We hebben het paar met een hoop lawaai onthaald tijdens het rijden (menig luchtalarm zou jaloers zijn op het aantal DB dat onze hoorns produceerden) en zijn gezamenlijk verder gereden naar Lisse.
Omdat je nu eenmaal niet met een bloemstuk op de auto via de snelweg kunt rijden, moest Mike vlak voor de keukenhof zijn maagdelijke Dodge nog even versieren en zijn de rest van de chaoten alvast naar de Keukenhof gereden alwaar de overige gasten reeds stonden te wachten.
	Om ongeveer 15.45 arriveerde het bruidspaar in de werkelijk schitterende Dodge met een zo mogelijk nog mooier bloemstuk op de motorkap voor het kasteel, verwelkomd door het personeel, de gasten en een trompettist.
Na een korte inleiding is het bruidspaar binnen getreden waarna de overige aanwezige gasten plaats hebben genomen in de .blauwe kamer. van kasteel de Keukenhof.
	De overige gasten, dat wil zeggen; behalve een klein groepje chaoten; die witte Dodge had namelijk een ongewoon sterke aantrekkingskracht, daar moesten we gewoon iets mee doen. Nog voordat de plechtigheid überhaupt was begonnen, stond op de (tot dan toe) maagdelijk witte Dodge al met zwarte verf gespoten: .Just Married. en Toeteren!
	Toen uiteindelijk eenmaal alle aanwezigen hadden plaats genomen in de blauwe kamer begon de ambtenaar van de burgerlijke stand welke het huwelijk zou voltrekken de ceremonie met een kort verhaaltje over hoe Mike en Vera elkaar hadden leren kennen. Ook kwam even ter sprake dat Mike eventueel zelfs in het bier zou kunnen zwemmen als hij dat zou willen, daar hij bij Heineken werkt maar dat hij zelf geen alcohol drinkt. Waarop een groot deel van de aanwezigen toch een kreet van verbazing niet voor zich kunnen houden. Hoezo drinkt Mike niet, daar hebben wij nog nooit iets van gemerkt.
De ambtenaar vervolgde haar verhaal met het officiële gedeelte waarin ze Mark en Tim (of was het nu toch Mike?) met Vera in den echt heeft verbonden.
	Na de plechtigheid hebben we het kersverse echtpaar met een applaus de trap af geleid om ze vervolgens buiten op te vangen met kleine bellenblaasjes.
Vera begaf zich naar de achterzijde van de Dodge welke inmiddels door een aantal aanwezigen was geblokkeerd om te voorkomen dat ze zouden zien wat er met dat mooie witte kontje was gebeurd. Vera wist echter van geen wijken want ze wilde maar wat graag met een roze spuitbus achterop de Dodge zetten dat ze zojuist getrouwd waren.
	Ze slaakte een gilletje van verbazing toen ze die zwarte letters zag staan en besloot toen maar de zij-kant van de Dodge van roze verf te voorzien. Vervolgens is de gehele stoet naar het koetshuis van kasteel de Keukenhof gelopen om aldaar Vera en Mike (nu Vera voorop aangezien zij voortaan de broek aan heeft in huis) te feliciteren met hun huwelijk.
	Na de felicitaties, de toost en het aansnijden van de taart, is een deel van de gasten even weg geweest om bij een nabij gelegen gelegenheid even iets te eten en het cadeau voor het paar te prepareren. Op de uitnodiging stond immers een klein varkentje als cadeautip en hoe moet je dat dan interpreteren? Juist!
De chaosboyz zouden de chaosboyz niet zijn als er geen modder aan te pas zou komen. Kale had maar liefst 6 zakken met een zand/grond mengsel en een jerrycan water bij zich. Roger bracht een mooie speciekuip mee en Ronald zorgde voor een schep om het geheel te verwerken tot een flinke bak modder.
Na het prepareren van de modder, kwam Joop op het idee om die witte Dodge (die inmiddels op de parkeerplaats stond) maar alvast weer te camoufleren. Zo gezegd, zo gedaan. Binnen een mum van tijd was er van maagdelijk wit niet meer te spreken. De vele modderhanden en complete hopen bagger hadden de auto weer enigszins het vertrouwde camo uiterlijk gegeven. Maar wat moesten we nou toch met de overgebleven zakken aarde die Kale had meegenomen? Weer mee naar huis nemen was natuurlijk ook niet echt een optie. De laadbak van de Dodge bracht uitkomst. Het restant aarde en water vond een prachtig plekje in de laadbak van Mike z.n Dodge.
Nu was het tijd geworden om het bruidspaar weer met onze aanwezigheid te vereren op de receptie in het koetshuis welke inmiddels al was begonnen. Alle aanwezigen keken nieuwsgierig naar de ingang toen .dat stelletje malloten. binnen kwamen met een speciekuip, wat zou daar nou toch in zitten? Hoewel Mike nog heel even stond te twijfelen, hebben we hem toch maar aangeraden het cadeau even ongeroerd te laten om niet zijn pak en de jurk van Vera te verpieteren met modder. De rest van de avond hebben we gezellig doorgebracht onder het genot van een hapje, drankje en van een heuse bard welke zorgde voor de muzikale ontspanning. Tot slot hebben we onder luid gebrul van de aanwezige V8.s en de evenzoveel aanwezige luchthoorns afscheid genomen van het bruidspaar. Mike, Vera en Samantha, wij wensen jullie alle geluk en voorspoed tijdens jullie verdere leven als meneer (ahum) en mevrouw Robers.
Natuurlijk hebben wij ook voor dit bruidspaar een apart gastenboek aangemaakt. Bekijk en voeg eventueel zelf iets toe aan dit gastenboek.

[ vorige pagina ]