Even een verhaaltje over wat er allemaal met dat rode monster gebeurd is. Tussentijds een klein verhaaltje had geen zin, want grote vooruitgang was er nooit te melden. Er moest maar een groot verhaal aan het eind komen. En natuurlijk liet ook dat op zich wachten ;-)
Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen.
Het begon 2 jaar geleden met de APK keuring. Die keer ervoor was ie er met gemak doorheen gekomen, dus na wat remmen opstellen en stuurstangen invetten waren we hoopvol dat hij zou slagen. Jammer. Een hele waslijst met kleine dingetjes. En een paar minder kleiner dingen. Zoals het rot zijn van verschillende bevestingspunten van de body. Dat bijvoorbeeld voor het achterwiel de boel niet meer 100% was wist ik, maar dat het echt rot was, nee. De keurmeester overdreef het een beetje door te zeggen dat bij de eerste bocht de boel eraf zou rollen, maar ernstig was het in ieder geval wel.
Ik moest even wachten voordat de Jeep de loods in kon, Mike's donor Dodge stond nog in de weg. Nadat die in stukken lag kon de Jeep plaatsnemen tussen de brug met de W200 erop en de K30. Ruimte over was er niet echt, maar er was genoeg om aan de slag te kunnen.
De body moest van het chassis af om de rotte plekken te kunnen repareren. Plaats om de boel naast elkaar te zetten was er niet, dus moest er een stelling gemaakt worden zodat er voldoende ruimte was om te kunnen werken.
Demonteren van een Amerikaan van bijna 25 jaar gaat niet zonder slag of stoot, zo ook deze niet. Sommige van de bevestingsbouten waren vastgeroest in hun kooimoeren, dus zonder slijpweg zouden die er niet uitkomen. En zo gingen we van 2 bevestingspunten waar wat aan gedaan moest worden naar 5. De bekende plekken voor de achterwielen waren zo rot dat na het losdraaien van de bouten de kooimoeren zo naar beneden kwamen. Die werden dus door het chassis op hun plek gehouden. Daar moest dus een nieuw stuk koker op gelast worden. Dus begon het feest van langzaamaan allemaal kokers, plaatjes, moeren en dergelijk voorbereiden om plaats te gaan nemen in de gaten waar de vorige bevestingspunten dienst weigerden. Ik zeg expres langzaam aan, omdat er alleen op zondagen aan de Jeep gesleuteld wordt, en niet alle zondagen kon er echt gesleuteld worden. Weekendjes wintersport, terreinrijden en werken aan andere projectjes kwamen natuurlijk ook gewoon tussendoor. En die lijst met kleine dingen van de APK die ook gedaan moesten worden. Plus omdat de boel toch open ligt en aan het lasklaar maken zijn gelijk een aantal andere punten opgepakt konden worden.
Zo lag er al een tijdje een Warn achterbumper met wieldrager klaar om gemonteerd te worden. En de benzinetank moest een nieuw kleurtje hebben. Maar bij het schoonmaken daarvan bleek dat onderop de benzine in de tank werd gehouden door de coating, zo rot was de tank intussen. Nieuwe kopen.
In het verleden heeft er waarschijnlijk een originele wieldrager op de Jeep gezeten, en aan de staat van de bevestingspunten op de body te zien was daar iets mee mis gegaan. De schade was gecamoufleerd met slecht plamuur en aluminium plaatjes. Moet ook maar gelijk aangepakt worden.
Omdat ik zelf niet kon lassen, en ik geen beschikking had over een lasapparaat had ik Roger gevraagd of hij voor mijn de boel kom lassen. Dat was geen probleem. Nog ff wat heen en weer gemaild over hoe hij dingen voorbereid wilde hebben en de afspraak gemaakt dat hij de zaterdag voor de ChaosBoyz sleuteldag ook in de loods zou zijn om te werken aan de Jeep. En toen begon er een inhaalactie om alle voorbereidingen af te krijgen. Want uit de suggesties die hij gaf kwamen dingen waar ik niet over nagedacht had, of zelfs vergeten was. Dus door de week ook maar een avondje of wat naar de loods.
Die zaterdag hebben keihard gewerkt aan de Jeep, wetende dat als de rest van de ChaosBoyz er zijn er a) minder gewerkt wordt vanwege de gezelligheid en b) er waarschijnlijk meer werk om de hoek komt kijken dan initieel geplanned was.
Het grootste gedeelte hebben we zaterdag af kunnen krijgen, zondag was er zelfs tijd genoeg zodat Roger voor Kale een stuk nieuw cabinevloer kon lassen.
Na het laswerk was de snelheid weer uit het project. Rustig aan wat coating aangebracht, nieuwe benzinetank gemonteerd, bumper erop, maar de vaart van de weken ervoor was er echt wel uit. Gelukkig kwam er alweer een nieuwe deadline om weer aan de gang te gaan: De "verbouwing" van de loods.
Door een wisseling van eigenaar konden we een groter stuk van de loods krijgen, alleen moest er wel wat verbouwd worden. De Jeep kon dan niet blijven staan waar hij stond, met zijn eigen custom houten bodylift. Alle hens aan dek om de body weer op het chassis te monteren. Dit was dus ook precies het weekend voor de verbouwing klaar.
Na de verbouwing moest er geplamuurd en geschilderd worden. Nou zijn dat niet mijn favoriete hobbies, dus heeft Mike me daarbij geholpen. Natuurlijk heb ik commentaar gekregen op mijn plamuurwerk, maar de argumenten dat het niet 100% strak hoeft en dat er toch een reservewiel voor komt hebben toch geholpen in de acceptatie van het afgeleverde werk ;-).
Nadat dat gedaan was, was het einde van deze klus in zicht en kon er weer over een APK keuring nagedacht worden. Omdat een nieuwe uitlaat al een hele tijd hoog op het verlanglijstje stond is er besloten om dat op 1 dag te doen, 's ochtends een nieuwe uitlaat laten monteren bij Co Oskam, en 's middags langs de garage voor de APK keuring. Arne had toen net de Jeep van Sebas overgenomen, welke ook bijna uit de keuring was. Zijn we gezellig met 2 Jeeps op pad gegaan. Mijn Jeep was op 1 punt na helemaal goed. Alleen de te ver uitstekende voorwielen zorgden voor vertwijfelde blikken bij de keurmeester. Omdat Arne's Jeep smallere wielen heeft als de mijne konden we die bij een eventuele steekproef overschroeven. EINDELIJK GOEDGEKEURD. Helaas was Arne's Jeep op remmen afgekeurd.
Dan moet er natuurlijk wel gereden gaan worden. Gelukkig was daar Hemelvaart 2005 naar Sclayn. Het verslag daarvan kan je elders op de site lezen, maar voor Animal (ja, min jeep heeft een naam, sorry) was het einde van de laatste terreindag ook echt ff het einde. Rechter steekas draaide los in de hub, waardoor het wiel niet meer aangedreven werd. Eerst nog geprobeerd de moer weer aan te draaien, maar op het moment dat er kracht geleverd moest worden begaf het het weer. Langs de kant van de snelweg de achterste aandrijfas eronderuit gehaald en die %#$(!^ moer weer aangedraaid. Door op voorwielaandrijving te rijden komt er geen kracht te staan op de steekas-moerverbinding en hadden we een kans om naar huis te rijden. Dit is gelukkig gelukt, zodat er geen autoambulance aan te pas hoefde te komen.
Gelijk rond gaan bellen voor een One-piece axle kit voor mijn autotje. In die kit bestaan de steekas en hub uit 1 deel, zodat je de zwakke moerconstructie kwijt bent.
Ook dat was een klus die met de nodig vertraging uitgevoerd werd. Maar gelukkig was die klaar voor de laatste Cruise Brothers van dit jaar.
De opkomst van ChaosBoyz was laag deze keer, alleen de 2 Jeeps. Na de cruise ff beetje wezen toeren. Beetje scheuren door Den Haag, hier en daar een fietspadje, je kent het wel, standaard Chaos baldadigheid. So far so good. Rijden we in Delft hoor ik achter me tegen een lantaarnpaal een harde "ting" en denk: Steentje. Jammer. Wielmoer. Nummer vier van de vier die verdween. En toen vond mijn achterband het wel welletjes. Die had geen zin meer om braaf op de as te blijven zitten en schoot scheef, vastgehouden door de laatste wielmoer op z'n laatste drie draadjes. Ik vol in de ankers recht op een lantaarnpaal af, die kon ik gelukkig fontaal missen, maar tik ik wel aan met de zijkant met als extra bonus: gedeukte "nerf-bar", geschaafde body en de plastic wielkasverbreder ingescheurd. En natuurlijk 5 wielbouten naar de klote.
Van de drie andere wielen en het reservewiel elk 1 bout afgedraaid en het wiel weer gemonteerd. Voorzichtig weer terug naar de loods.
Oorzaak: Bij het monteren van de wielen had ik mij voor de verandering braaf aan de in de boekjes voorgeschreven maximum 140Nm aandraaimoment gehouden. 120 Nm om precies te zijn. Ik had geen zin nieuwe wielbouten naar de knoppen te draaien, met in het achterhoofd de boel goed te controleren. Wederom jammer. Moment was dus te weinig, en controle ben ik vergeten.
Die wielbouten zijn natuurlijk Amerikaanse maat, en in Europa wordt dat lastig. Helemaal omdat de koppen extra plat zijn zodat er meer ruimte overblijft voor de remcilinder. Hier hadden ze de bouten wel, maar niet in de juiste sterkte: 8.8. De originele: 10.9. En dat ga ik dus liever niet proberen. Ik weet nu ongeveer hoe het voelt, en dat was met een gangetje van 30-40km/u. Het risico op 5 afgebroken wielbouten halverwege Belgie met 80km/u staat mij helemaal niet aan.
De bouten besteld in Amerika, en gelukkig waren ze redelijk snel binnen, helaas met dikke koppen, en ietsje te lang. Maar daar hebben ze de slijptol voor uitgevonden. De bouten aangepast en gemonteerd. Dacht ik klaar te zijn om het wiel te monteren, kom ik erachter dat in de aluminium velgen stalen centreerringen zitten. Herstel: zaten. Daar waren er natuurlijk 4 van verdwenen. Dus ik op zoek naar centreerringen. Na 2 weken tegen muren gelopen te zijn was ik het zat. Ook omdat ik door het hele geneuzel erachter was gekomen dat mijn reservewiel een andere backspacing/offset heeft. Sta ik dus bij een velgenboer de zoveelste nee aan te horen vraag ik naar 5 stalen velgen. "Hebben we niet"........ "Maar ik heb wel voor weinig een paar nieuwe alu velgen, heel aantrekkelijk". Dus is Thom thuisgekomen met 5 nieuwe velgen.
Effe bandjes wisselen en ik kan weer rijden. Op naar de Maasvlakte, kijken wat we nu naar de klote kunnen rijden ;-)
Auteur: Thom
