Terreinverkenning Amsterdam
Wouter & Oscar, 9 november 2001
Terrein verkenning Australiërhaven terrein Amsterdam. 9 november 2001.
Deelnemers: Oscar met Chef in Dodge W200
Wouter met Joop in Dodge W200Vrijdag 9 november 2001. Negen uur s’ochtends, mijn GSM gaat terwijl ik nog gauw lege flessen bij de Albert Heijn aan het wegbrengen ben. Het is Oscar die aankondigt dat hij onderweg is en om kwart voor tien wel bij de Baco zal zijn. Baco is een dumphandel in IJmuiden. Heerlijk even geshopped. Who needs women in een Dumpshop. Een petje voor Chef en een broek en laarzen voor Oscar. Laarzen met stalen neuzen. Wat schakelaartjes voor Wouter en ook een USA maten ringsteeksleutel setje. Het is weliswaar geen SnapOn, maar goed voor On-board.
Zelfs de overheid helpt om er een geslaagde dag van te maken. Ze hebben speciaal voor ons deze borden geplaatst zodat we er zeker van kunnen zijn dat we de gehele dag het rijk voor ons alleen hebben! Nu weet Oscar wel de weg in IJmuiden, zeker richting Engeland. Even een stukje op het strand rijden. Binnen 5 minuten rijden we op het strand. Leuk, natuurlijk slecht voor je Dodge, al dat zoute water, maar we zijn toch voornemens om de wagen weer af te spuiten, na vandaag. Nog even foto’s nemen… De statiefoto’s geven geen problemen, een beetje in het water staan is een makkie. Je voelt de wagen weliswaar wegzakken met elke golf die opkomt, maar dieper als de assen gaat die toch niet. Dan nog een actiefoto, rijdend door het water, langs Oscar, die de foto neemt. Een beetje snelheid maken, een beetje opspattend water, want dat is lekker stoer. Wat een water. Toch maar raampje dicht, dakje dicht, GR #$%&*, die bende spat allemaal naar binnen. Oscar neemt fanatiek foto’s als ik lang hem rijd, terwijl hij met zijn nieuwe laarzen en broek in de branding staat. Zeg maar zeiknat broekje in de branding. Oeps, iets te enthousiast dicht langs Oscar gereden, die door de boeggolf van mijn Dodge nat geworden is. Maar niet alleen Oscar heeft last van mijn overmoed. Mijn Dodge krijgt voelt letterlijk nattigheid. Net de branding uitgereden geeft de V8 de geest……. Starten wil die nog wel, maar na drie seconden slaat die ook weer af. Dat is even minder, vind ik. Sorry Oscar. Overschakelen naar benzine brengt uiteindelijk uitkomst. De Dodge blijft weer lopen. Weer even warm- en droogrijden en dat kan ik weer over op gas. Nu is het de beurt aan Oscar om een Drive-By te doen. En Joop neemt de foto. Tjonge wat is die jongen opeens nat, zeg! Ik kan je zeggen dat Joop de hele dag verder een zilte lucht om zich heen had hangen en als die in de verwarmde cabine klom telkens damp bleef afgeven… Toch wel een serieuze boeggolf kan je zien als je er niet zelf inzit. Goede raad: doe dit niet als je alleen op het strand bent. Een Dodge in de buurt, die je uit het opkomend vloed kan wegtrekken, is wel een must voor dit soort exercities...
Hier een doorwading van amper 20 centimeter diep. Als je die rustig neemt word je auto niet eens nat! Leuk voorproefje voor de rest van de dag. Op naar Amsterdam. Onderweg langs het Noordzee kanaal pikt Oscar een bebaarde man op die staat te liften bij een bushalte die buitendienst is. Er is echter geen ruimte in de cabine, dus in de bak mag hij meerijden. Over de 27 Mc laat Oscar weten dat dit ook een kant van hem is: de barmhartige Samaritaan. Die vent zit wel te barsen van de kou en trekt een plastic zak over z’n kop om de wind een beetje te weren. Maar hij is geholpen. Na hem afgezet te hebben bij een bushalte-in-dienst, is het nog maar een klein stukje naar de ingang van het terrein, zoals dat al op de site aangegeven is. Shit, die is echt dicht. Dicht gelast zelfs. Geen probleem. Even een fotootje van de verbodsborden voor op de site om iedereen duidelijk te maken dat het rijden van ons alleen maar gedoogd wordt en dan via een andere ingang het terrein op.
Zelfs de overheid helpt om er een geslaagde dag van te maken. Ze hebben speciaal voor ons deze borden geplaatst zodat we er zeker van kunnen zijn dat we de gehele dag het rijk voor ons alleen hebben! Vorige keer dat we hier reden was het droog en had het dagen niet geregend. Toen waren er genoeg uitdagingen. Nu, na een weekje van Hollandse nattigheid, is het terrein een ware beproeving. Hele stukken slaan we maar over, niet te doen. Ook nu wordt het verschil tussen 35” Goodridge Grabbers en het origineel: de 36”Hummers (wat is het ook al weer: Goodyear Wranglers II) duidelijk. Waar Oscar op zijn 35” glibberend en glijdend door het terrein zwalkt, is mijn Dodge op de Hummers aardig onder controle. Steile hellingen zijn beter te doen met de 36”. Oscar maakt dat andere wel goed met al dat vermogen van zijn opgevoerde V8 en een ietwat wildere rijstijl met gasgeven. (Swoi)
Jef is niet er fotogeniek en ook zijn spasmen spelen hem parten, misschien een verklaring voor het feit hoe hij mijn Dodge hier in deze kuil heeft "opgehangen". Het gaat voorspoedig met het uitzetten van de GPS positiepunten. We hebben reuze voorpret. We verkneukelen ons bij de gedachten hoe iedereen op 9 december bezig zal zijn. Olav, je hebt serieus wat gemist! Op een plateau stellen we ons eerste GPS punt in. We overkijken het gehele terrein en trekken ons plan. De theorie is bedacht, de praktijk is weerbarstig. Hellingen zijn slecht te nemen en we moeten oppassen dat we niet schuin wegglijden en van een helling donderen. Wit om de neus passen we de route aan. Ook niet achteruitstekend het moeras in, Wouter! Waarom heb ik die achterklep er dan ook nog niet uitgehaald. Ik kan dat achteruitzicht wel waarderen, dus ter plekke de klep er af en ook toch maar even de sleeplinten vastmaken. Beter mee verlegen, dan om verlegen..
Wie gaat nou z'n laadbak opruimen onderaan een glibberige heuvel? De kans is vrij groot dat Oscar en z'n Dodge omlaag komen zeilen... Als we bij een van de andere ingangen van het terrein komen, staat er een Peugeot geparkeerd. Leeg. Verderop, enigszins verdekt opgesteld, een kleine bestelbus. Niet dat die heen nou en weer stond te rocken met beslagen ruiten, maarre, dit is echt Amsterdam en het was per slot van rekening lunchtijd…. Oscar had een andere mening: welnee joh. Dat is een gejatte wagen en daar gedumpt. We besteden er niet veel aandacht meer aan. Een uitdagende helling, gevolgd door een kuil ter grootte van driekwart Dodge en een meter diep is een uitdaging die Chef aangaat. Met enige hulp komt hij er doorheen. Als we naar een half uurtje in onze ooghoeken (we zijn inmiddels ergens anders op het terrein) opeens die witte bus zien wegrijden is het duidelijk, die was toch niet gejat. Het weer is inmiddels enigszins omgeslagen. Van stralend zonnetje naar dreigend regenachtig tot uiteindelijk fors pijpenstelend. Einde wedstrijd. We hebben alle belangrijke punten kunnen opnemen en zitten boordevol plannen hoe deze te gebruiken voor 9 december a.s. Nu nog even de achterklep ophalen en dan via de achteruitgang het terrein verlaten.
Ik parkeer de Dodge op een vlak stuk, zodat die wagen niet weghobbelt, terwijl Joop en ik de achterklep weer monteren. Zo gebeurt, maar niet snel genoeg naar Oscar’s zin. Hij is in de tussentijd nog even een hellinkje aan het oprijden. En afglijden….Dan slaat het noodlot toe. Op die 35” banden glijdt Oscar fors achteruit. Uit zijn raampje roepend: Oei Oei komt hij met zijn zwarte Dodge haaks op mijn Dodge aanzetten. Baf… Zo met die prachtige dikke RVS bumper van hem tegen mijn zijkant aan. Weer een deuk erbij. Nou rijd ik zelf eens schade vrij een dag rond, zorgt die Oscar er wel voor dat ik nog harder verlang naar mijn side-bars. Het wordt echt hoog tijd dat ik die ga monteren.
Nog een ijsje bij het tankstation en de dag zit er op. Tevreden gaan we naar huis. Eerste taken zijn verdeeld Oscar doet de foto’s en ik schrijf het verslagje. Samen gaan we de verdere zaken voorbereiden. Bij deze. Het voorproefje voor de 9e december was een succes. Wordt FUN!
[ vorige pagina ]