Euthanasie van een vouwwagen

VOUW wagen. 

Jarenlang is die ons bij elke vakantie van dienst geweest. Onze Trigano GF6.. Zes jaar geleden voor een paar honderd gulden gekocht. Een heerlijk ding. Grote bak met veel binnenruimte en laadvermogen. Het ontwerp is vrij uniek. De Trigano is een hele grote bak met deksels die naar voren en achteren openklappen. Al doende vouwt de tent in zijn geheel open. De binnenbak is leefruimte en we slapen met 2X2 personen in de uitgevouwde deksels, daar past precies een tweepersoons luchtbed in. Alleen nog de luifel uitzetten en de haringen er inrammen. Klaar is Wouter. 

Goed gebruik.

Dat die veel te leiden heeft gehad, de afgelopen jaren, mag duidelijk zijn. Met zijn maximaal toegestaan gewicht van 490 kilo en dan vol geladen meer als 650 op de schaal brengen, Phoe, dan is 120 kmph scheuren op de Duitse autobahnen wel hard werken. Ik heb ik de loop der jaren een gescheurd chassis moeten lassen en versterken met extra L-profielen. (wat is dat lastig lassen, zeg; dat gegalvaniseerde staal!). Ook is een klapband ons niet bespaard gebleven. Op een B-weg in Tjechie: Kaboem en dan wild achter onze auto slingeren enzo. Best wel even schrikken en lastig. Ook een vastlopende rem op de snelweg zorgde voor prachtige rookontwikkelingen en wild gebarende medeweggebruikers. Die remmen heb ik maar uitgeschakelt; alleen maar lastig. Vergeet niet de electrische ellende met die achterlichten, elke keer weer een gedoe om het voor de vakantie weer juist te laten knipperen, zonder een lichtorgel achterop te hebben. Maar toch: we hebben een goede tijd gehad met onze vouwwagen. 

De eindstrijd

Afgelopen vakantie begon echter serieuze slijtage aan onze vouwwagen zich te openbaren. De ritsen van de deuren begonnen te weigeren. Het neuswiel viel spontaan bij het rangeren op de camping eraf. Scheuren in het tentdoek verschenen alsof ze door Freddie waren geaaid. De binnen tenten kwamen uit zichzelf naar beneden en stangen verbogen. Worst of all: na een flinke storm waarbij alles heftig heeft geschud begon het tentdoek op allerlei plekken te lekken. Het meest ergelijk was dat plekje waar ik lag te slapen.....

De beslissing 

Scheiden doet leiden. Eigenlijk wilde we helemaal niet van onze vouwwagen af. Dit uniek ontwerp kom je tegenwoordig niet meer tegen. En wij zijn er zo blij mee. Dan probeer je nog het leven wat te rekken, soms tegen beter weten in. We hebben door deze doodstrijd van onze vouwwagen uiteindelijk, na veel wikken en wegen, besloten dat het tijd werd om onze vouwwagen uit zijn leiden te verlossen. Dus wat doe je dan, als je ook nog eens een Dodge W200 heb. Dan voer je de euthanasie gewoon zelf uit. Dat waren we verplicht aan onze oude trouwe vouwwagen. Toch?

De euthanasie

De foto's ...
De filmfragmenten...

[ vorige pagina ]