Noorder IJ-polder - ChaosBoyz

27 Juli 2002

Het begon met een ideetje van Oscar die bij hem in de omgeving een leuk en spannend terreintje gevonden had. Om de boel een beetje in kaart te brengen is Oscar samen met Thom een aantal keren wezen kijken en hebben het terrein in kaart gebracht (zie op de site "Terreinen - IJ-Polder"). 

Thom en Oscar op verkenning door de IJ-polder voorafgaand aan de offroad-trip

Het terrein ziet er vanaf de foto's er easy uit, maar er zitten heel wat tricky weggetjes, bergen en kuilen in het terrein. Het terrein is niet vrijgegeven voor 4x4, maar er wordt wel degelijk regelmatig omgeploegd met motoren, tractoren en terreinauto's. De gemeente "denkt" de offroaders tegen te kunnen houden door diepe geulen te graven en bergen zand te storten, maar dat wordt door de offroaders alleen maar juist als een uitdaging gezien. Zelfs de weg om daar te komen doet de adrenalinespiegel in je aderen al stijgen, want je rijdt op een 1-baans busstrook tegen de richting in om bij het terrein te kunnen komen. Was toch wel spannend geweest als wij zo'n gele kanarie onderweg waren tegengekomen.  

Conclusie: mooie omgeving voor een dagje plezier!

Bijna het gehele chaosteam was van de partij en om 9:00 gingen wij ons allemaal verzamelen bij Oscar en Berber thuis.. Ton Puts (geen officiële chaosboy, maar hij rijdt wel regelmatig met zijn best wel mooie camou-Dodge met ons mee) was ook van de partij en had een zwikje vlaaien meegenomen die waanzinnig origineel waren opgemaakt (met ons Chaosboyz-logo op de taarten) en ontzettend lekker. Lekker bakje koffie erbij en om een uurtje of 10:00-10:30 reden we uit de straat. 

Daar zullen de buurtbewoners nog lang over napraten ;-)

De buren zullen wel heel erg "blij" zijn met Oscar en Berber in hun straat, want onder luid gedonder uit de uitlaten en getoeter en loeiende sirenes gingen wij terreinwaards. Er moest nog wat liters aan vocht in de vorm van limonade gehaald worden bij de plaatselijke supermarkt en uiteraard is het ook dan één voor allen, allen voor één. Dus met een best wel opvallend aantal terreinwagens EN een Spitfire kwamen wij de parkeerplaats oprijden. De boodschappengangers lieten nog net niet van verbazing spontaan de overvol geladen boodschappentassen op de grond valen en ze waren best onder de indruk en verontwaardigd tegelijk, want men kon tijdelijk niet zo makkelijk meer weg als dat men van plan was.

Ton heeft wel erg z'n best gedaan en maakte dit moois. Zonde om op te eten!

Na het e.e.a. aan vocht in te hebben geslagen vervolgden wij onze reis. Er moest onderweg nog even getankt worden, want er waren Dodges bij die wel een slok konden gebruiken.  Aangekomen bij het terrein dachten wij eerst een probleem te hebben om op het terrein te kunnen komen.  De gemeente houdt er niet zo van om zulke lui als wij op hun grond te hebben en hebben daarom op diverse toegangswegen met een shovel grote gaten gegraven of zand gestort, zodat de toegang versperd wordt. Maar wij van de Chaosboyz zijn natuurlijk niet voor één gat te vangen en na een korte check hadden wij toch nog een vrije toegangsweg gevonden. Het kostte wel wat lak voor sommigen, maar het was de enige manier om op het terrein te kunnen komen.  

Eventjes de spelregels op een rijtje;

Aangekomen op het "centrale afspreekpunt" kregen wij van Oscar en aanvullend door Thom nog het e.e.a. aan info te horen over het terrein en de spannende plekken. Hierna werde de motoren gestart en reden de eersten al - met de bakkies op chaosfrequentie - het terrein op.Frank rijdt met Thom als bijrijder meteen naar de achterkant van het terrein, om meteen met het "zware" stuk te beginnen, zonder last te hebben van Dodge-sporen. Caroline moest een aantal keer steken om uit haar parkeer"vak" te kunnen komen. Echter bij het schakel van de "R" naar de "D" en terug hoorde zij en snel daarna ook de anderen een harde "Kloink!!". Nog geen halve meter naar voren gereden schreeuwden Joop en Wouter luidkeels "STOP, GEEN CENTIMETER MEER RIJDEN EN MOTOR UIT!!!!" Gehoorzaam werd de motor afgezet en waren de ogen ernstig op de onderkant van haar Dodge gericht. 

Daar lag een achter-aandrijfas op de grond. Hij was losgekomen van de tussenbak. Gelukkig had Ronald nog twee beugeltjes over waarmee deze as weer door Josh kon worden vastgezet. Daarna alle kruisjes nog gecheckt en de jungle-journey kon eindelijk ook voor haar beginnen. Ook werd de sleutel nog doorgegeven aan Mike die zijn kruisjes ging controleren... Dat was maar goed ook dat hij dat nog even na liep, want alles rammelde als een ketting.

Uitgelegd door onze stand-up comedian en kok; Oscar...

De wegen waren op sommige stukken erg moeilijk begaanbaar en kwam soms ook het betere bochtenwerk aan te pas om je weg te kunnen vervolgen. Wouter, Joop en Mike hadden een spannend paadje gevonden. Alvorens daar met de Dodge gelijk in te storten werd dit pad eerst goed bekeken of er nog tricky passages in verscholen zaten. Wouter en Joop hebben het pad helemaal afgelopen en waren enthousiast tot de conclusie gekomen dat enigszins te doen was met Wout's zijn Dodge. Caatje wilde ook wel achter Wouter en Joop aan, maar bedacht zich toch snel bij het zien van het uitdagende pad. Haar auto was net afgekeurd op een aantal dingen en moest die volgende week nog een keer APK-gekeurd worden en dan kun je niet zoveel risico veroorloven als dat je normaliter gewend bent.... jammer.

Voor Caroline begon het wat minder rooskleurig.

Het begin viel niet echt mee en het zag eruit dat ze bijna vast kwamen te zitten. Maar "vastzitten" komt bij Wouter niet in zijn woordenboek voor dus met veel geweld en spinnende 36" Hummerbanden wist hij zich een weg te banen over/door het bijna onbegaanbare pad. Josh en Bastiaan met zijn op-best-wel-hoge-poten-staande Range Rover konden niet langer meer wachten en stortten zich ook op de wild-mud-baan. Aan het einde van het pad kwamen Wouter en Joop voor een keuze te staan. Voor hen was een dijkje (of een grote brede bult) van circa 2 meter breed gelegen. Het was OF over de bult heen en vervolgens 6 meter naar beneden storten tegen een hellings % van ongeveerl 55-60%, of op de bult zorgen dat je een bocht naar links kunt maken. Die laatste optie was moeilijk te realiseren, want met onze ongelofelijke grote draaicirkel ben je met de bocht nemen de volgende dag nog bezig met het zelfde bochtje nemen, alsof je een koe op een postzegel rondjes laat draaien. Met veel geweld werkte wouter zijn "Jungle-warrior" over die heuvel heen. Josh stond voor het zelfde probleem en maakte dezelfde keuze. 

Sommige stukken waren flink bebost en lekker vol insekten ;-)

Ook hij wist zijn Dodge met de driftig trappelende paarden onder zijn motorkap over de heuvel heen te werken en vloog erover heen, maar kwam als verrassing in een zojuist door Wouter gemaakt naar en diep spoor terrecht. Met zijn 33" banden waarvan het profiel al bij de eerste omwentelingen afgevuld was met modder kom je niet zo ver. Joop en Wouter hadden, na lange tijd het aangename leedvermaak van de steeds zweteriger wordende Josh te hebben aanschouwd, een plan waarmee ze hoopten Josh uit die baggerzooi te kunnen krijgen. Door middel van de "pootje-licht"-techniek hebben Wouter, Thom en Joop uiteindelijk Josh toch het pad weten in te werken waar hij heen moest. Ze maakten de Dodge met een sleeplint aan zijn side-bar vast aan een boom. Door veel kracht te zetten trekt de wagen zich vervolgens om de bom en UIT het spoor. Frank was intussen achteraan gesloten en stond zich te verbazen over de moeite die de Dodges ermee hadden; hij had eerder die ochtend hetzelfde traject met zijn Samurai gedaan. De sporen aanschouwend besloot hij maar wel bovenop de dijk rechtsaf te slaan. Wat voor hem eerst nog te doen was, zou Waterloo worden na het geweld van de Dodges en Range Rovers. Grondspeling is bij de Samurai niet het sterkste punt. Gelukkig is een Samurai ook niet een van de zwaarste, dus een sleeplintje en drie mankracht waren voldoende om het kleine blikje weer vlot te trekken. Gelukkig kon iedereen weer fijn verder rijden.

Het werd zo heet, dat Josh z'n Dodge er geen zin meer in had.

De temperatuur deed niet alleen de motoren van de bolides bijna oververhit maken, maar ook de motoren van de homo sapiens. Steeds meer offroaders gingen zich verzamelen op de middenstip. De zon deed niet alleen de motoren (over-) verhitten, je kon een eitje bakken op de motorkap, maar de bestuurders raakten ook langzamerhand stuk voor stuk oververhit. Josh maakte nog een gekke manouvre en zijn motor sloeg af. Dat was niet best, want het ding was niet meer aan de praat te krijgen. Uiteindelijk na veel geharrewar liep het motortje weer, maar wel met een nieuw hard tikkend geluidje erbij... erg vreemd. Bij het water aangekomen snel de motor afgekoeld en het koelvloeistof reservoir bijgevuld met water. Daar knapte het motortje toch wel enigszins van op. 

Om de oververhitte lijven af te koelen stortte Caroline zich - met kleding en al - in het water om af te koelen. Een aantal vonden dat toch wel een aparte actie, maar al snel volgden Wouter, Frank en Josh haar voorbeeld op en trokken hun kleding - op wat underwear - na uit en sprongen ook in het water. Daar knapt een mens van op. Helaas moest Oscar ons verlaten, want hij was heel erg oververmoeid. Niet snel daarna zijn we allemaal richting huis gegaan met een moe, maar voldaan gevoel.

Gelukkig waren ernstige schades uitgebleven, alhouwel dit keer niet de Dodge van Wouter het diepe water op zocht, maar Wout HIMSELF!!!! . Mike had, kennelijk van het ruige werk overdag, zijn automaatbak weten te ontregelen. En dat was toch niet zo makkelijk terugrijden dan, gelukkig heeft dat ding zich om onverklaarbare redenen ook weer gefixt.

Auteur : Caroline en Josh

[ vorige pagina ]