Bilstain (Belgie) - ChaosBoyz

8 tot 10 oktober 2004

Een caravan, een vouwcaravan en een vouwwagen. Voldoende voor dit stelletje chaoten...

Niet geheel in traditie waren Hanna en Ronald de dag voor vertrek al helemaal klaar. 's avonds hadden we de vouwwagen en auto al gepakt en bezakt. Toen Wouter en Jeroen (Wouters bijrijder) dus om 08.00 uur aankwamen, hoefden we alleen nog even de vouwwagens uit de tuin te rijden en aan te koppelen. Aangezien de groep uit Den Haag nog in de file stond op de A12, konden wij nog even genieten van een kopje koffie alvorens te vertrekken naar het verzamelpunt bij De Meern. Na de koffie zijn we vertrokken naar de Carpoolplaats bij De Meern alwaar de rest van de groep inmiddels al stond te wachten. 

Hiervandaan zijn we in colonne vertrokken richting Bilstain nadat we nog even snel de A2 bij IJsselstein hadden verlaten om te tanken. De reis verliep zeer voorspoedig, totdat Mike en Thom plots riepen dat het rechtervoorwiel van Wouter toch best een beetje slingerde. Na een korte inspectie op een parkeerplaats langs de A2, kwamen we tot de ontdekking dat het voorwiellager enige speling had. Bij gebrek aan het juiste gereedschap, hebben we echter de gok genomen dat alles goed zou gaan en zijn we verder gereden.

Arne wou z'n voorsper eventjes demonstreren. Jammer genoeg zelfs teveel voor deze berggeit.

Nog eenmaal zijn we in Nederland gestopt om bij een benzinestation koffie en een broodje te nuttigen en daarna zijn we in een stuk doorgereden totdat Mike riep dat zijn brandstof bijna op was. Ergens in België hebben we wederom een stop gemaakt om te tanken en om de inwendige mens te versterken. Eenmaal aangekomen in Bilstain, probeerden we bij de receptie nog even een korting te bedingen aangezien het inmiddels al 12.45 was geworden en we dus niet een gehele dag konden rijden. De dame aan de receptie maakte ons echter in klare taal duidelijk dat we gewoon 30 euro per dag moesten betalen of we nu 10 minuten of een hele dag zouden rijden. Ook liet ze duidelijk merken dat een vouwwagen niet als tent aangemerkt kon worden maar als caravan en dat je daar dus 15,00 euro voor moet betalen. 

Na deze toch ietwat botte kennismaking, hebben we het kampeerterrein opgezocht om de caravan en vouwwagens op te zetten. Kampeerterrein is overigens een groot woord voor veldje modder, steen en gras waar we het kamp op konden zetten. Na het opzetten van de caravan, vouwwagens en aggregaten besloten we toch nog snel het terrein in te gaan omdat we anders voor niets de eerste dag hadden betaald. 

Al de aanwezige chaos 4x4's op een rijtje. Klaar voor de grote klim.

Natuurlijk moesten Arne, Mike en Ronald de auto's eerst nog even van de juiste wielen voorzien, aangezien zij op wegbanden naar de bestemming waren gereden. Gelukkig duurde dat niet al te lang en konden we nog een paar uurtjes fijn spelen. Op het eerste gezicht lijkt het een enorm groot terrein met vele steile hellingen en smalle paadjes. Als je er echter snel doorheen rijdt, is het einde al snel naderbij. Toen wij er waren, was het terrein niet al te nat waardoor sommige stukken echt makkelijk te doen waren. Gelukkig zijn er ook nog genoeg stukken waar je toch enigszins moet werken om tot je bestemming te komen. Zo is er redelijk aan het begin van het terrein een leuke helling die nogal eens voor rare verassingen kan zorgen. Deze hebben we de eerste dag echter gelaten voor wat het was om eerst eens globaal het terrein te verkennen. 

De meeste routes waren geen probleem voor de pickups. Kwestie van de dikke V8 wat meer laten werken ;-)

Rond 18.00 uur waren we terug in het kamp alwaar Wouter ons een heerlijke Chili-con-carde welke al door Kitty bereid was voorschotelde. De rest van de avond hebben we gevuld bij het kampvuur onder het genot van een drankje en een hapje. De volgende ochtend hebben Christa en Hanna voor een stevig ontbijt, bestaande uit brood met gebakken ei en spek gezorgd en leverde Wouter enkele liters koffie.Na het ontbijt en de gebruikelijke ochtend rituelen (wassen, plassen etc) zijn we weer richting het terrein gegaan en deze keer hebben we wel de steile rotsheuvel bezocht.Wouter ging als eerste waarna Ronald al snel volgde. Arne wilde echter bewijzen dat zijn Chevy meer kon dan de Dodges van Ronald en Wouter en pakte het meest rechter pad van de heuvel. Dit zorgde even voor spannende momenten aangezien de chevy zo af en toe besloot om een andere richting uit te gaan dan Arne wilde. Ook Sander had wat problemen om in een keer boven te komen maar met wat aanwijzingen van Thom lukte dit uiteindelijk ook zonder schade. 

Hier waren de diesels in het voordeel. De Dodges hadden wat snelheid nodig. Geen probleem.

Daarna zijn we via enkele smalle paden langs diepe ravijnachtige stukken dieper het bos ingereden. Plotseling zagen we een landrover tegen een boom staan en vroegen we ons af hoe hij daar in hemelsnaam was gekomen. De beste man had blijkbaar geprobeerd om vanaf beneden tussen de bomen door naar boven te rijden en als hij niet was weg gegleden was het hem waarschijnlijk nog gelukt ook. Nu stond hij echter tegen een boom en had hij een sleeplint vanaf het dak van zijn landrover naar een andere boom gespannen om te voorkomen dat hij verder zou afglijden of zelfs omvallen. Wouter heeft zijn Dodge schrap gezet en de Landrover met behulp van de lier uit zijn benarde positie geholpen.

Aiii... Da's minder mooi. Ze waren echter ongedeerd na 7 (!) keer over de kop te zijn gegaan. Hun verhaal komt binnenkort op de site!

Daarna kwamen we een andere groep Nederlanders tegen welke via een zeer stijl pad naar beneden gingen. Na enig overleg besloten Wouter en Arne dat ze ook via dit pad zouden afdalen en stonden Sander en Ronald nog te twijfelen. Mike besloot echter niet via dit pad naar beneden te gaan vanwege zijn hoogtevrees. Hoewel Ronald ook hoogtevrees heeft, wilde hij zich niet laten kennen en met Arne als bijrijder (Hanna durfde ook niet), heeft ook hij de afdaling zonder kleerscheuren evenals Sander met de K30 overleeft. Ergens rond die tijd hoorden we dat Josh en Caatje als verassing (welke echter door Wouter al was verklapt) ook bijna in Bilstain waren aangekomen en besloten we terug te keren naar het kamp. Eenmaal in het kamp aangekomen, waren Josh en Caat er al en hadden op verzoek van Hanna een lekkere rijstevlaai en appelflappen meegebracht. Na een kopje koffie met gebak zijn we natuurlijk weer snel terug het terrein in gegaan.

Wouter had z'n speelterreintje weer gevonden. Hij was er niet weg te slaan ;-)

We hebben nog een aantal leuke paden en hellinkjes genomen waarbij helaas toch weer eens is gebleken dat je met een Chevy meer kans van slagen hebt dan met een Dodge. Uiteindelijk zijn we weer terug gegaan naar het kamp om ons voor te bereiden op het avondeten. Wouter en Sander besloten echter toch nog even snel een rondje door het terrein te gaan. Mike en Caatje zaten bij Wouter in de auto en Josh vergezelde Sander, wat echter niet heel lang duurde want toen kwamen ze alweer terug. Mike sprong hevig ontdaan uit de auto want Wouter was zo brutaal geweest om de heuvel waar Mike eerder niet af wilde dalen, nu toch nog snel even mee te nemen zonder dat Mike nog kans had gehad om uit te stappen. Na even uitgeblazen te hebben, hebben we de bbq opgezet en zijn Mike en Hanna op zoek gegaan naar een friettent zodat we behalve vlees ook patat bij het eten zouden hebben. Dat duurde even want bij het restaurant van het terrein konden ze geen friet krijgen, tenzij het daar opgegeten zou worden. Dat betekende dus dat ze in het dorp op zoek moesten naar een friettent wat uiteindelijk gelukkig ook gelukt was. Toen ze eenmaal terug waren in het kamp, brandde de bbq inmiddels ook op volle toeren zodat we gezamenlijk aan het avondmaal zijn begonnen.

Ietsje hoger Thom! Nou ja, in het echt was ie gewoon van z'n krik gedonderd. Lekker handig Mike.

Wederom hebben we de rest van de avond aan het kampvuur doorgebracht, luisterend naar elkaars verhalen. Ook onze overburen zorgden nog even voor vermaak door met de gordijnen dicht en het licht in hun caravan aan bewegingen te maken die makkelijk verkeerd uitgelegd konden worden. Wij zouden geen ChaosBoyz zijn als we dat dan ook niet onmiddellijk zouden doen. Uiteindelijk hebben we zeer vermakelijk een deel van de avond naar de gedragingen van onze overburen gekeken welke wij bestempelden als piepshow. 

Helaas was de volgende ochtend alweer het einde van ons off-road weekeinde aangebroken en besloten we na wederom de liters koffie van Wouter en de gebakken eieren van Hanna het kamp op te breken en huiswaarts te keren. De terug weg verliep bijzonder goed en op een enkele tankstop na, waren we weer bij IJsselstein aangekomen alwaar we afscheid hebben genomen van de 'Den Haag' groep. Wel hoorden we nog net even over de 27MC dat een van de voorwielen van Sander ongewoon plat was waaruit we opmaakten dat deze een lekke band had opgelopen. Wij waren reeds om 16.00 uur moe maar voldaan thuis, enigszins teleurgesteld dat het weekeinde alweer voorbij was, maar aan de andere kant ook blij weer eens een echte douche te kunnen nemen.

Auteurs: Ronald & Hanna

[ vorige pagina ]