Sclayn - Chateau de Chérimont
29 mei tot 1 juni 2003
Ehhh... vast al bekend... Nadat we ons goed voorbereid hadden (zie de sleuteldag bij Co Oskam) was het eindelijk zover. We gaan naar Sclayn!!
Wij ( Ton en De Kale) gaan alvast met Wouter, chefkok Oscar, Seeb & Xel en Thom op de woensdag zodat we een plek kunnen afbakenen (en we zijn er een dag langer) en de rest volgt op de donderdag.
We verzamelen bij de grensovergang van Hazeldonk. En onderweg horen we al dat Wouter problemen heeft met een wiel van zijn vouwwagen.
Onze eetzaal en bioscoop Nadat dat was opgelost zijn we na het verzamelpunt de grens over gegaan. Onderweg bij Antwerpen begon de Dodge van Seeb te zwabberen en bleek dat hij een lekke achterband had. Na het vervangen konden we weer 10 minuten rijden toen hij alweer een lekke band kreeg. De voorraad reservehummers werd dus al snel kleiner. Na een telefoontje naar de donderdagploeg, zou deze ervoor zorgen dat er nog een paar extra hummers mee werden genomen. Na aangekomen te zijn in Sclayn gauw een plekje uitgekozen om de tenten neer te zetten. Vooral voor de grote legertent (10 mtr x 5 mtr) was behoorlijk wat ruimte nodig.
Gaatje om het vacuum verpakte vlees goed te houden. Tip van de kok... Snel de tenten opzetten, koelkast graven voor o.a. het bier en dan gauw alvast een keertje met de wagens het bos en de blubber in. Wouter probeert na 5 minuten al met een haak op zijn laadbak een boom om te rijden. Na 10 min. keert Ton maar weer om want er komt een rottig ratelgeluid uit de automaatbak (wat achteraf een onschuldig stukje hout was tussen de flexplate). Ondertussen rijdt Seeb een vette deuk in de zijkant en gelijk zijn benzinedop eraf. Het kleine ritje liep uit tot middernacht omdat er nogal wat gelierd of gesleept moest worden. De volgende ochtend moesten we hongerig zoeken waar onze kok was gebleven en hebben we tenslotte zelf maar eieren gebakken. Oscar bleek al voor 06.00 uur met z’n motor de Ardennen onveilig te maken. En gelijk heeft ie…. In de loop van de ochtend kwam ook Ton Styger op zijn motor aan.
Ondertussen gaat de heenreis van de donderdaggroep ook niet helemaal vlekkeloos.. Hieronder een indruk geschreven door Ronald:
"...We zouden om 09.00 uur verzamelen bij Hazeldonk. Rond 09.45 uur besloten we de grens over te steken en onze weg in Belgie te vervolgen. Na enige tijd gereden te hebben, kwamen we in de file terecht waar de Dodge van Mike en de hond van Arne behoorlijk last van de warmte kregen. Gelukkig hebben we een plekje net buiten de snelweg gevonden waar we even konden stoppen om de honden van Arne en Ronald wat water te geven en ondertussen de Dodge van Mike konden laten afkoelen. Na ongeveer een half uurtje zijn we weer verder gereden, terug de file in. Gelukkig waren we al snel bij de afslag richting Namen en was de file daarna ook snel opgelost. Ter hoogte van afslag 4 (van welke snelweg weet ik niet meer maar op die weg moesten we afslag 15 hebben) hebben we nog gestopt om te tanken. Dat is trouwens een ervaring op zich; met een stuk of 10 auto's tanken (niet alleen chaosboyz maar ook Belgen en andere weggebruikers) LPG tanken bij een tankstation dat slechts 1 LPG pomp heeft en waar de wachtrij voor de kassa langer is dan de gemiddelde wachtrij bij de supermarkt op de drukste dag van de week. De oplossing (voor zover je van een oplossing kan spreken) is dat er 1 persoon alvast in de rij gaat staan en dat de ander op zijn beurt wacht bij de LPG pomp. Tegen de tijd dat de persoon bij de pomp klaar was met tanken was de persoon binnen wel aan de beurt om af te rekenen. Dit duurde op zich al een eeuwigheid maar tot overmaat van ramp kon er in de Dodge van Caatje slechts voor 0,70 euro aan LPG getankt worden. Josh heeft dit probleem vakkundig verholpen door met een schroevendraaier de vulnippel in te drukken en de druk te laten ontsnappen en vervolgens met een hamer een paar rake klappen op beide tanken te geven. Intussen had iemand de 0,70 euro betaald en kon er wederom een poging gedaan worden om te tanken. Deze keer hadden we meer geluk en konden we na de laatste keer in de rij voor de kassa gestaan te hebben onze weg weer vervolgen. Althans, dat was het plan.
Een deel van de totale Chaos-club De Dodge van Caatje dacht hier blijkbaar anders over want deze stond plotseling zonder stroom. Na 3 sets startkabels gelijktijdig tussen de accu van Josh en Caatje verbonden te hebben wilde het ding nog niet starten, pas na ook de Dodge van Ronald erbij gezet te hebben gaf het ding weer tekenen van leven. Na een tankstop van een uur konden we eindelijk onze weg weer vervolgen en hebben we aan één stuk doorgereden naar Sclayn.
Rond 14.00 uur zijn we eindelijk gearriveerd en konden we beginnen met het opzetten van de tenten. Maar eerst moesten we natuurlijk even onze ogen uitkijken. Wat een drukte, wat een auto's, wat een terrein, wat een legertent, wat een...JEZUS WAT GAAF ALLEMAAL! ..."
Dit keer bestond de chaosgroep uit: Caatje & Josh, Ronald & Hanna en hond, Mike & Vera en de kids, Kitty & kids, Berber, Arne en hond en Harry die na een blik op het terrein gelijk weer naar huis ging om zijn Nissan om te ruilen voor de Suzuki. Na het begroeten en het opzetten van de tenten ging er een groep boodschappen halen en de rest ging het terrein in.
Typisch Wouter... Na een rondrit met steile hellingen (sommige niet geschikt voor Jeeps) en mooie vergezichten begon het echte modderwerk. Wouter parkeerde zijn Dodge op 2 wielen op een schijnbaar onmogelijk spoor, maar we kennen Wouter en dat is dus een uitdaging. Dankzij zijn lier kwam hij weer een stukje verder om vervolgens weer te moeten lieren. Deze actie leverde hem een flinke gedeukte deur op. Ondertussen had Arne een ander pad gekozen en had zijn Chevy op een vreemde manier geparkeerd tussen de bomen maar na wat powerrrrrrr van Thom en Ton kon hij daar weer wegkomen. De rest besloot toen maar om een ander pad te nemen want onze man met de lier was alweer een stuk verder. Totdat we een noodkreet hoorden over het bakkie dat Wouter hulp nodig had omdat hij vast zat.
En het resultaat ;-) Aangezien wij een andere kant waren opgereden moesten we nog een stuk rijden om bij hem te kunnen komen. Daar aangekomen was iedereen onder de indruk over de situatie waarin we wouter aantroffen. Na een eerste poging van Arne wat een gebroken sleeplint opleverde was ook Josh nodig om met 2 auto’s Wouter eruit te trekken. Zeg maar gerust lanceren!!!
De schade was minimaal...alleen de v-snaar was eraf gelopen. Na deze geslaagde rit zijn we ons met z’n allen in gaan schrijven bij Jefke om vervolgens weer het terrein te gaan totdat Oscar ons zou roepen voor het eten.Tijdens deze rit vond Josh het een goed idee om eens te kijken hoe diep zijn Dodge door het water kan. Hanna beschrijft hieronder hoe dit in zijn werk ging :
En dan te bedenken dat Josh's Dodge het hoogst is... "...Tijdens een terreinrit gingen we met een grote groep het terrein in.. Flinke helling naar beneden geen probleem. Ik (Hanna) zat bij Caatje in de auto, en ze zei nog tegen me deze helling is echt eng, toen we beneden waren vond ik het eigenlijk wel meevallen. Valt me weer mee van mezelf want ik ben een held op sokken Toen we allemaal beneden waren, kwam Ronald erachter dat hij in het begin waarschijnlijk zijn camera is verloren in de blubber, hij is toen terug gelopen en zijn camera gaan zoeken en de blubber, echter helaas niet gevonden. Josh en Wouter zagen een hele grote plas, leuk dacht Josh, hier ga ik in! Zo gezegt zo gedaan, even naar de andere kant toe rijden van de plas en gaan. Caatje dacht als Josh het kan dan kunnen wij dat ook dus wij wachten geduldig af hoe Josh het ging doen. Daar gingen Josh en Wouter voorzichtig reden ze de plas in, maar ze kwamen erachter dat die plas toch dieper was dan zijn Dodge aan kon!
En het resultaat ;-) En ja hoor, pruttel, pruttel stil, en daar stonden ze, Caatje heeft Josh eruit getrokken met Sebas achter in de bak, na 2 maal een sleeplint gooien heeft Sebas hem opgevangen en zo werd de Dodge van Josh eruit gehaald! Caatje is maar niet meer gegaan. Eenmaal aan de kant. De deuren gingen open, en plons daar kwam het water uit de auto regenen, na een paar minuten startte de Dodge weer en heeft Josh hem wat schuin gezet zodat ook zijn uitlaat bevrijd kon worden van hééééééééél vééééééééél water. Eenmaal weer aangekomen bij de tenten kwam Josh erachter dat zijn camera nog achter zijn stoel lag, lekker nat dus, gelukkig na een paar dagen en na veel gesleutel aan de camera deed hij het weer (is een keer wat anders hè sleutelen aan een camera) Ook Ronald zijn camera is weer terecht die lag nog gewoon in de tent van Kitty. Overigens was Ronald niet de enige die zijn camera niet kon vinden…Berber had er ook een handje van… Ze raakte diverse dingen kwijt: shampoo, doucheschuim (laten staan in de douche en weg), camera en regelmatig hoorde je haar roepen: waar is dit, waar is dat…. Met recht een chaosgirl ;-) ..."
Go Oscar!!!! Geweldig geregeld weer! Teruggekomen was de tafel gedekt en werden we verwend met Oscar’s kookkunsten. Niet alleen die avond maar alle avonden werden we overladen met: spareribs, biefstuk, zijn beroemde beenham, braadworst, shaslicks, salades, sauzen en nog veel meer lekkers. Na de afwas werd de grote eettent omgetoverd tot filmzaal compleet met beamer en surroundsystem (kamperen kan ook luxe) en hebben we gekeken naar alle filmpjes en foto’s van de voorafgaande dag met als toetje de nieuwste speelfilms voor de liefhebbers en voor de overige mensen was er buiten een kampvuur. Dit was een elke avond terugkomend ritueel.
En het resultaat ;-) Tijdens deze dagen komen er ook altijd nog wat vrienden en bekenden op visite.. Zo was er dus al Ton Styger maar ook kwam Mikey (de broer Sebas) met zijn vriendin Inge. Ook Olav kwam met een kameraad even buurten. En natuurlijk kwamen ook onze Rob en Yvonne met hun dochtertje Robin langs. Rob is nog steeds "druk" bezig om zijn Dodge weer terreinvaardig te maken.... Thom, is samen met de Kale een hele ochtend aan het klussen geweest om een metalen kap te maken aan z’n radiator, om de fan heen.
Eén op één moddergevecht tussen Wouter en Caroline De vrijdag en de zaterdag waren dagen vol met acties en gebeurtenissen, het begon toen we met 2 wagens het terrein in gingen en we onderweg even stopten toen Caatje in de modder begon te stampen en toen Wouter onderspetterde. Even later lagen ze in de ondiepe, vol met scherpe stenen, modderplassen te rollen. Dit heeft Caatje gemerkt aan haar rug met striemen.
Caroline schijnt het gewend te zijn. Toch Josh? ;-) Tijdens een ander ritje waarbij ook Mike zich voorzichtig bij aansloot ondanks dat zijn Dodge niet zo'n zin had in een warm ritje werd er weer schade gereden. Nadat we een hele tijd hadden gereden hebben we even staan kijken bij een Suzuki die op zijn kant lag. Daarna koos Josh voor een smal hoger gelegen bospaadje, waar hij heel rustig doorheen manouvreerde en ondanks dat het paadje meer geschikt was voor de kleinere Suzuki's e.d. is het hem gelukt. Nadat we dit bekeken hadden, hebben we maar voor een iets ander paadje gekozen.
Auw!!! Caatje ging voorop en nam de draai iets te snel waardoor haar Dodge wegzakte en daardoor niet erg zachtjes tegen een boom aankwam. De pas gespoten Dodge had zijn eerste grote deuk al weer te pakken.Wááháá dat deed pijn!!!! Omdat het altijd makkelijk is als je hebt kunnen afkijken, is de rest er ongeschonden langs gekomen. Daarna hebben we met handkracht en een sleeplint Thom nog even op het goede spoor moeten trekken want die was een beetje afgeweken.
Kom op mannen! Til dat ding gewoon ff uit die kuil ! Nog een ander ritje begon heel onschuldig maar sloeg om toen we waren uitgestapt om een modderig pad te verkennen en Ronald het grappig vond om Josh een duwtje te geven zodat hij in een modderbak stapte. Niet veel later lagen Caatje, Josh, Ronald, de Kale, Wouter en Ton in de modder te worstelen, complete chaos dus. Dit feest werd afgesloten met een ijs en ijskoude douche.
Total Chaos! Omdat we wel eens wilden zien of je ook kon touwtrekken met 2 Dodge's hebben we een dik sleeplint tussen de enige 2 vrijwilligers Wouter en Ronald gespannen. Na een valse start van Wouter zagen we na een tijdje dat allebei de wagens eigenlijk niet van hun plaats kwamen en diverse hummers het erg warm begonnen te krijgen zijn we er maar mee gestopt. Later op een ander paadje hebben ze het nog eens geprobeerd en ik geloof dat Wouter toen als winnaar uit de strijd kwam.
Rood!!! ...oh... nu is ie weer groen! Het idee van Oscar om een middagje te gaan kanoën, ging helaas niet door omdat beide motormuizen op flinke afstand van elkaar op de Belgische highway zonder benzine kwamen te staan, maar dankzij wegenwacht Kitty weer naar het basiskamp konden terugkeren.
Nog ff gauw de tussenbak vervangen. In het donker. Terwijl Wouter aan het eind van de zaterdag al begon met het schoonmaken van zijn wielen en remmen is er nog besloten om nog 1 keertje het terrein in te gaan. Dit heeft Harry geweten...Doordat er behoorlijk veel wagens met Hemelvaart aanwezig waren is het logisch dat er paden bij zijn die steeds moeilijker worden. Harry kwam een steil pad af rijden met een diepe kuil erin. Omdat zijn Suzuki niet zo hoog op de wielen staat was er een klap en toen we beneden aan het pad olie zagen lopen keken we al met angst onder zijn auto. Daar bleek een heel stuk van zijn tussenbak zijn afgebroken.
Voorbereidingen voor de terugreis. Caatje, Ton en de Kale hebben op handen en voeten in de blubber lopen vroeten of ze het afgebroken stuk nog konden vinden, maar tevergeefs. Gelukkig waren er veel Suzuki's op het terrein aanwezig en daardoor was er al een tussenbak geregeld voordat Harry (die overigens door Arne het hele terrein werd doorgesleept) weer terug in het kamp was aangekomen. Tot diep in de nacht is Harry met een zaklampie aan het klooien geweest om de nieuwe tussenbak er onder te krijgen. En met sucses!!
Poppetje gezien, tentje weg. De laatste ochtend stond in het teken van de afbraak van ons tentenkamp, Hier werd er druk ingepakt en daar werd nog wat gesleuteld en schoongemaakt voor de terugreis.En toen met vele handen tenslotte de grote legertent het loodje legde was het einde in zicht. Iedereen was moe maar voldaan. Na nog even wat gegeten en gedronken te hebben, splitste de verschillende ploegen zich om aan de terugreis te beginnen in de knetterende zon.
En weer eentje! Da's nummer 6! Ook die verliep niet helemaal zonder problemen, Ton kreeg een lekke band, Caatje had weer problemen met het LPG tanken, Mike’s Dodge kreeg het weer erg heet en Harry kwam ook al niet gemakkelijk thuis… Rond Brussel begaf de versnellingsbak en de koppeling van zijn Suzuki het ook nog eens, en zijn radiateur zat dusdanig verstopt dat hij zware koelingsproblemen ondervond. Met wat kunst en vliegwerk en veel moed heeft de Soes het thuisfront toch nog weten te halen.
We kunnen terug kijken op een geweldig treffen in Sclayn. We hebben met z’n allen grandioos veel lol gehad en ondanks de bakkende zon toch nog heel wat in de modder en water gespeeld met onze trouwe 4X4’s. We komen er zeker weer terug!
Auteur : Ton, Ronald en Hanna
[ vorige pagina ]