Sclayn - Chateau de Chérimont
Kale - 20 mei tot 23 mei 2004
Woensdag
Vroeg bij Ton aan gekomen, waar we op het laatste moment via e-mail constateren dat we waarschijnlijk zonder BIER komen te zitten!!! Grrrrrrrr, dat begint al goed!!!! Als dat geen slecht voorteken is.... Ton's spullen erbij gepakt en de vouwer aangekoppeld. M'n eerste ritje ooit, mét aanhanger. Je merkt er niets van want zo'n ding weegt nix, maar toch een vreemd idee dat er 2 meter achter je Dodge aan de trekhaak hangt wat je niet voelt en vooral niet ziet... Via Oirschot waar we aansluiten bij Roger, Brigg en de kids vertrekken we naar onze eindbestemming. Rustig aan gereden en de nodige files gehad, komen we rond drieën aan. Tentje opzetten, koelkastje graven, brandhout uitladen en kampvuurtje bouwen. Daarna de legertent opbouwen, een record, want met ruim een kwartier staat ie overeind.. 't Zonnetje schijnt, dit word een geweldige vakantie.... 's Avonds zorgen de sterke verhalen, Ozzy's oerkreten en de sterke drank voor een mooie afsluiting van de eerste dag.
Donderdag
Kickuhhhhhhhh Ik ben er klaar voor, eindelijk m'n lang verwachte terrein-doop met de ChaosBoyz. Toch wel spannend, ik heb dan wel veel geoefend de laatste weken, veel sturen in de nauwe binnenstad van Nijmegen maar dit is toch wel effe wat anders. Nadat we rechtsomkeer moeten maken, rijd ik vooraan de Chaos-groep. Effe een lekker spoortje opzoeken mét bult en na een keer of 4 proberen heb ik m'n eerste hindernis genomen, YIEEEHAAAAAA, geweldig wat een kracht!!!
Toch ging niet alles even goed... Toen ik even later een bocht iets te ruim genomen had, kwam die boom net iets te dichtbij waardoor m'n voorbumper tegen m'n spatbord aandrukte. Jammer, maar dat hoort nu eenmaal bij 't spelletje... En nadat ik veels té hard in een plas gedoken was, wat niet zo slim was natuurlijk want de natte prut zat in de verdelerkap en daarna de motor heel onregelmatig is gaan lopen, begon ook de stuurbekrachting kuren te vertonen en deed het niet of nauwelijks meer. Waarschijnlijk zat ook de dynamo vol met modder want er werd niet meer bijgeladen. Eenmaal terug in 't kamp blijkt dat m'n linker vóór-schokbreker het heeft begeven want daar spuit de olie uit.. Een week daarvoor hadden we die aan de rechterkant vernieuwd, hadden we maar..... Al met al een leerzame dag die afgesloten werd met de culinaire hoogstandjes van Ozzy en Christa, waarna het laat werd bij het kampvuur.
Vrijdag
Christa ziet het niet meer zitten 's Ochtends eerst boodschappen gedaan in het dorp. Na het ontbijt de dynamo schoongemaakt en de stuurbekrachtiging doorgespoeld en van verse olie voorzien. Die doet het nu weer iets beter. Dan gaan we met z'n allen weer het terrein in. M'n besturing ging echter steeds moeizamer en schokt en kraakt van links naar rechts en na wat gemanouvreer tussen wat bomen heeft de rechterzijde van de laadbak ook een deuk opgelopen. Vervolgens hebben we met een hoog knutselgehalte de Chevy van Sander weer aan de praat gekregen hebben want die stond een stukkie terug met een gebroken gaskabel. Hij zou niet veel later voor een veel groter probleem komen de staan, z'n linker-achterste steekas was afgebroken en stak met band en al, een halve meter naar buiten....
Weer een klein eindje verderop ging het niet meer en nadat ook anderen bemerkte dat er toch meer mis moest zijn dan alleen de bekrachtiging, bleek dat de steering coupling disc afgescheurd te zijn en de stuurstang los van het stuurhuis te hangen. Wat nu???
Als nieuw... Het was Roger's idee om van een oude autoband een nieuwe disc te maken in het kamp. Want daar hadden we de benodigde slijp- en las-gereedschappen. Tenslotte was dat dat ook rubber met zowel canvas als ijzer wapening. Maar waar vind je hier midden in de heuvelachtige bossen een autoband?? Hanna ging op zoek en na een half uurtje hoorde we een luide schreeuw vanuit de verte : "Kale, ik heb een band!!!" Het bleek een tractorband en die werd met een bloedgang van de berg gerold. Alles bij Ronald in de laadbak en terug naar 't kamp. Daar is "McGyver" Joop aan 't knutselen gegaan en heeft een noodoplossing gemaakt waar ik in ieder geval weer mee sturen kon.
Met als bonus: een werkende claxon die het voorheen nooit gedaan had.. Daarna terug naar m'n Dodge gereden, de perfect passende disc gemonteerd en "back to base-camp". Daar was inmiddels ook Sander aangekomen en werden er plannen gemaakt of er onderdelen uit Nederland gehaald moesten worden. 's Avonds zou Ton worden beloond voor z'n inzet als mijn bijrijder d.m.v. een gouden schep en een certificaat.
Zaterdag
Het wordt een traditie! Op Zaterdagochtend, nadat Caatje, Mike en ik eerst lekker aan 't stoeien zijn geweest in de modder, hebben we eerst de stuurbekrachtiging opnieuw doorgespoeld en ververst, want dat liep nog steeds niet lekker. Ondertussen werd door Ton en Seeb het één en ander aan slechte massa-contacten verbeterd. Toen dit klaar was, had ik er vertrouwen in en ging nog "eventjes" met de anderen mee voor een kort en niet te moeilijk ritje..... Mike ging voorop want dan zou het allemaal wel goedkomen..... ;-) Nadat Wouter de bocht geblokkeerd had met een gebroken pitman-arm moest ik op zoek naar een andere route. Na flink graafwerk door Ronald, Alex en Ton om uit het spoor te kunnen komen zag ik een onschuldig uitziend kuiltje met water, waar even met een stok op diepte gepeild werd door Seeb. OK, moet lukken.... 10 meter verder: HO!!! STOP!!! vol op de rem en op het randje van een ongeveer 1 meter diepe geul kwam ik tot stilstand. Da's effe schrikken!! Want daar had ik bijna met m'n kont omhoog gestaan en met m'n neus in de klei. Uitstappen, kijken, fotootjes maken en dan maar achteruit en een andere route zoeken.
Op het randje... No way!!! Starten en in de "R", maar m'n Dodge schiet vóóruit??!! Godver, da's goed mis!!! Na het ter plekke proberen af te stellen van de automaat blijkt dat er helemaal nix meer van klopt. De tussen-bak zit vast en de automaat-bak wil in elke stand vóóruit!! Er zit dus nix anders op dan me achterwaarts terug te slepen naar het kamp. Ronald staat het dichtstbij en mag z'n powerrrrrr even laten zien...
Als Ronald me even later kort moet slepen vanwege een haakse bocht en we helling af ineens moeten remmen, blijkt de afstand van 1 meter toch wel erg kort als je zonder stuur- en rembekrachtiging zit.. Met als gevolg dat ik vol op de achterbumper van Ronald klap..... Shit, shit, shit..... kan er dan nóg meer verkeerd gaan.....
Niet te zien, maar dit was in het pikkedonker. Meet feestlampjes! De laatste meters naar het kamp laat ook m'n motor het helemaal afweten en word ik als een lamgeslagen strijder door Caatje's pushbar terug geduwd. Die na aankomst haar verontschuldigingen uitspreekt omdat m'n kentekenplaat en verlichting dit niet heeft overleefd... Terug in het kamp word de pan en filter gedemonteerd door Martin en Ton, gelukkig blijft de pakking heel. En word de hele handel gecleand en doorgeblazen. Dan komen Roger, Thom, Sander en Josh terug uit Nederland met alle onderdelen en zakt me de moed in de schoenen na de bezorgde blik van Josh, hij heeft weinig hoop...
Maar eerst aanschuiven voor de laatste BBQ á la Ozzy. Daar waren we wel aan toe... Daarna tot diep in de nacht, met allerlei noodverlichting waaronder zelfs kerstverlichting, de spullen weer te monteren. Er waren 3 teams aan de slag, één bij Wouter's Dodge in 't bos, één onder de Chevy van Sander en één onder mijn Dodge. Morgen zien we wel weer verder, moe en vol met twijfels zit ik zwaar balend aan 't kampvuur.
Zondag
Een beroerde nacht gehad, opgestaan met een behoorlijk kater terwijl ik geen druppel gedronken heb... Na eerst alles te hebben opgeruimd en de hele kampeerhandel te hebben ingepakt, word het tijd om de velgen en remmen schoon te maken. De banden weer op spanning brengen en dan maar een testritje maken. Ton mag van mij, want ik zie het allemaal niet meer zitten, ondanks alle goede initiatieven en ideeën van anderen. Ik zie het allemaal somber in. Ronald biedt me evt. aan om me 's avonds met een trailer op te halen.... Maar na wat kilometertjes rijden, pakken de 1,2 en 3 weer op en ziet het er naar uit dat we rijdend naar huis komen. Weliswaar zonder P,N en R maar ach, je kunt ook niet alles hebben....
Klaar voor de terugreis Onze terugreis verliep voorspoedig. De eerste 10 Km heeft Ton gereden om even aan te checken hoe de Dodge aanvoelde. In de buurt van Andenne nog effe wat gegeten en toen in één ruk naar huis want we wilden geen onnodige stops maken. De hele weg hebben we verders geen problemen gehad, er is helaas ook niets veranderd/verbeterd met de automaat-bak. Dus dat word sleutelen de komende weken..... Wat ik wel kan zeggen dat hoe dichter ik bij huis kwam ik hoe meer vertrouwen ik er in had, dat we zelf-rijdend thuis zouden komen. Ik kreeg het dan ook effe te kwaad toen ik luid toeterend de straat in kwam grommen en m'n zoontje Tygo me al tegemoet kwam hollen!!!
Tering.... nog nooit zo blij geweest dat ik thuis was!!
Maar ik kan toch wel terugkijken op een geweldig Chaotisch-Sclayn-2004 treffen, waar ik het ondanks alle troubels, heel veel plezier heb gehad en ontzettend veel heb geleerd.
Auteur : Kale
[ vorige pagina ]
