Sclayn - Chateau de Chérimont

Ronald & Hanna - 20 mei tot 23 mei 2004

Lijn (3257 bytes)

De week voordat we naar Sclayn zouden vertrekken hadden we nog een sleuteldagje bij Co Oskam gepland. Ik had voor mezelf een hele waslijst met punten die ik nog even had willen doen, namelijk :

En volgens mij had ik nog wel meer willen doen ;-) Helaas waren de bruggen allebei zo’n beetje de hele dag bezet waardoor ik mijn auto buiten in het zonnetje had staan. Eigenlijk heb ik zelf niet veel meer gedaan dan hier en daar een handje helpen en mijn dashboard vervangen, schakelaars vernieuwen, bedrading voor een deel vervangen en zwevende zekeringen plaatsen. Ton heeft uiteindelijk nog de nieuwe aircopomp gemonteerd voor me maar aan de remmen ben ik niet meer toegekomen.

Uiteindelijk had ik het voor mijn werk nog zo druk die week dat de remmen dus op het allerlaatste moment (woensdagmiddag) nog even snel uit elkaar werden gehaald. Ik had gelukkig voor de zekerheid al nieuwe remvoeringen gehaald bij Co zodat het slechts een kwestie van vervangen zou zijn. 's Avonds bracht ik Dimitri (onze oudste zoon) naar zijn logeeradres en toen begon plotseling het remmenlampje op het dashboard ging branden. Damn! Wat nu weer?

Even snel gestopt om naar de remvloeistof te kijken en wat bleek? Het hele reservoir voor de achterremmen was leeg. Snel terug naar de garage van (andere) Ronald (zie het verhaal van de afrikahaven – die met de Nissan Patrol) om nogmaals de remmen los te trekken. Blijkbaar had ik zoveel haast gehad om het spul weer in elkaar te zetten, dat ik niet had gemerkt dat een van de stiften die tussen de voeringen en de remcilinder zaten weg was geschoten. Hierdoor was het zuigertje van de remcilinder dus compleet naar buiten gedrukt en was alle remvloeistof in de trommel terecht gekomen.

Inmiddels was het al 21.30 geworden en zag ik het hele week-end alweer in duigen vallen, we zouden immers de volgende ochtend al om 07.00 uur richting Hazeldonk vertrekken waar we Mike, Arne en Sander met Christa zouden ontmoeten. Gelukkig heb ik het 06 nummer van Co Oskam en ben ik zo brutaal geweest om hem nog even te bellen. Wonder boven wonder was Co bereid om nog even naar de garage te rijden om mij van een setje nieuwe remcilinders te voorzien. Samen met Ronald ben ik dus als de gesmeerde bliksem naar Cothen gereden om de onderdelen op te halen. Pas tegen 00.30 uur was ik thuis met een nieuwe remcilinder en nieuwe remvoeringen gemonteerd en al.

Ik zou eigenlijk woensdag middag Hanna helpen met het inpakken van alle spullen die mee moesten en het klaar maken van de vouwwagen. Door alle omstandigheden was dit echter niet gelukt, en dus moest dat Donderdagochtend nog gedaan worden. Uiteindelijk had ik dan alles op, in en achter de Dodge geladen zodat we konden vertrekken. Met ongeveer een uur vertraging kwamen we uiteindelijk bij Hazeldonk aan waar de rest al op ons stond te wachten. Eigenlijk had ik daar nog even willen tanken maar het was er zo ongelooflijk druk dat ik besloot om dat maar in België te doen. Wel zijn we nog even snel door de McDrive gereden om ons welverdiende ontbijt te nuttigen.

Na een voorspoedige rit zonder problemen, kwamen we in de buurt van Brussel in de file terecht. Sander, als je een volvo voorbij ziet komen waar nogal herrie onder de motorkap vandaan komt, moet je wel voor je blijven kijken he.. Ik stond dus stil terwijl de Chevy van Sander en Christa vrolijk bleef door hobbelen…KNAL! Donders, wat is dat nou weer? Ik dacht dat ik de vouwwagen was verloren ofzo. Dat was namelijk ook al gebeurt toen we snel het plein bij huis wilden verlaten want toen had ik de koppeling niet goed vast gezet. Maar deze keer was het dus Sander die vol op de vouwwagen klapte J gelukkig ging het niet al te hard en hadden we beiden geen schade.

Eindelijk kwamen we in Sclayn alwaar we snel de vouwwagen hebben opgezet zodat we eindelijk van het weekendje konden genieten. Eerst nog even een klein stukje het terrein in om daarna vervolgens te genieten van Ossie’s voortreffelijke kookkunsten! Omdat we deze keer geen films en beamer bij ons hadden, hebben we de avond bij het kampvuur doorgebracht en zijn we daarna gaan slapen.

Vrijdag zijn we natuurlijk wederom het terrein in gegaan en zijn we al vrij snel van de min of meer normale route afgeweken omdat het terrein toch wel behoorlijk zwaar was geworden sinds ons laatste bezoek (zie http://www.chaosboyz.nl/rubriek/offroad/sclayn1003.htm). Na enig sleur en pleur werk kwamen we midden in het bos alwaar Christa zelf een stukje in haar Blazer zou gaan rijden. Alsof de duivel ermee speelde bleef haar gaskabel hangen op een moment dat het wel heel erg vervelend uitkwam. Een heel klein stukje verder en ze was in een flinke geul gevallen waar ze zeker niet makkelijk weer uit was gekomen. Na wat vakkundig ANWB werk van Arne, Ton, ondergetekende en nog een aantal anderen hebben we de gaskabel weer met een bromfiets remkabel (welke ik standaard in de auto heb liggen) weten te repareren en konden we de route vervolgen.

Later zou Sander een complete steek-as van de Chevy breken (moet ie ook maar een echte Dodge kopen) en stond Kale stil met een afgescheurde steering coupling disc. Er waren al aardig wat mensen bezig om Sander uit zijn benarde positie te helpen en dus besloot ik maar eens te kijken wat Kale voor problemen had. Na enig overleg hebben we besloten dat Roger en ik met de door Hanna gevonden tractorband naar het kamp zouden rijden om daar samen met Joop een tijdelijke Steering Coupling Disc te maken. Hanna en Brig wilden echter nog even boodschappen doen en dus moesten we eerst de bus van Roger even buiten het campingterrein brengen. Dat was ook een mooi moment om even te tanken.

Nadat we de dames in het dorp hadden afgezet en Roger en ikzelf terug kwamen in het kamp, bleek dat Joop al zo ijverig bezig was geweest dat hij de nieuwe disc al bijna klaar had. We moesten alleen nog even wat nieuwe bouten door de disc heen zien te boren en de as weer in elkaar zetten. Daarna zijn we weer snel terug gereden naar Kale en Ton om de stuuras weer te monteren. Eenmaal terug in het kamp was ook Sander er weer met zijn Chevy, wat ik nog steeds een ongelooflijk knappe prestatie vind trouwens. Je kan normaal gesproken op de weg al niet vooruit komen met een afgebroken as, laat staan dat je door het terrein moet met zo’n handicap. Sebas, Josh, Sander en ik zijn vervolgens de achteras en het cardan aan het demonteren gegaan om te zien welke onderdelen er vervangen moesten worden om de Chevy weer rijdend te krijgen. Na het eten hebben we besloten dat de volgende ochtend iemand naar Co zou rijden om daar een gebruikte as en een nieuwe keerring op te halen.

Roger en Sander zijn uiteindelijk met de bus van Roger naar Nederland gereden en Josh en Thom hebben de motoren van Josh en Caatje naar Nederland gereden. Nadat Josh en Thom opgehaald waren door Roger en Sander zijn ze gezamenlijk naar Cothen gereden om de benodige onderdelen te halen.

Arne, Mike, Kale, Caatje en ik zijn weer het terrein in gegaan en deze keer besloten we boven langs het kasteel het bos te verkennen.
Mike ging voorop en die zou er voor zorgen dat we een niet al te zware route zouden nemen o.a. in verband met het slecht functioneren van Kale zijn stuurbekrachtiging. Mike koos een leuk paadje uit waar hij vervolgens niet meer uit kon komen. Na enig worstelen besloot Seeb maar even te laten zien hoe je dat doet en stond Mike gewillig zijn Dodge af. Helaas..ook Seeb lukte het niet en ondanks zijn bijnaam (GASBAS) wist hij zich redelijk in te houden en besloot hij de Dodge van Mike verder te sparen.

Mike heeft zijn Dodge aan de kant gezet om ruimte te maken voor de rest. Caat en Ronald wisten beiden op eigen krachten uit het spoor te komen en het pad rechts in te slaan. Joop zou dat zelfde kunstje ook wel even uithalen in de Dodge van Wouter maar helaas gebeurde toen wat ik al enige tijd vreesde; de zelf gelaste pitmanarm van Wouter z’n Dodge besloot midden in de bocht om het voor gezien te houden en was Joop stuurloos. Met behulp van z’n lier en wat handwerk wisten Wouter en Joop de Dodge uiteindelijk op een redelijk vlak stuk grond te krijgen zodat ook daar een reparatie uitgevoerd kon worden. Een snel telefoontje naar Josh leerde ons dat ze nog bij Co waren en zo hebben we nog even snel een aantal extra onderdelen kunnen bestellen zodat ook Wouter uiteindelijk weer op eigen krachten het terrein zou kunnen verlaten.

Inmiddels was de weg voor Kale dus wel geblokkeerd en deze besloot een stukje terug te rijden om vervolgens een stuk eerder al rechtsaf te slaan en een zijpad te nemen. Ook dit ging niet zonder moeite en ik geloof dat we zo’n beetje een compleet nieuw pad gegraven hebben voordat Kale eindelijk uit het spoor kwam. Nog even een klein stukje door een plasje heen en dan kon Kale zich weer bij de rest van de groep voegen.

STOP STOP STOP STOP!!!!!!!!!!! Dat was zo’n beetje het enige dat ik hoorde gedurende een aantal eeuwig duren lijkende seconden. Kale was namelijk door het plasje heen gereden en bijna in een gat van ongeveer een meter diep terecht gekomen.  Na wat foto’s genomen te hebben van de toch wel spannende positie waarin Kale zich bevond, wilde hij achteruit terug het plasje in rijden. De Dodge besloot echter dat hij alleen nog maar vooruit wilde en verder nix! Na enige vruchtloze pogingen om de Dodge weer in zijn achteruit of eventueel neutraal te krijgen besloten we dat Mike de Dodge van Kale dan maar achteruit zou slepen. Uiteindelijk hebben Mike en ik samen de Dodge eerst achteruit getrokken terug in het oorspronkelijk spoor (waar we dus net met veel moeite en pijn een nieuw pad hadden gegraven om Kale eruit te krijgen). Het laatste stuk heb ik Kale achteruit gesleept de berg af terug richting het kamp. BANG! Nee hè, niet weer… Deze keer zat er geen vouwwagen tussen om de klap op te vangen maar klapte Kale met zijn achterbumper op die van mijn trouwe Aquafobia. De bumper zit er nu als een wokkel achter wat op zich wel weer een mooie aanleiding is om ook zo’n idioot zware bumper te maken als Wouter heeft gedaan. 

Kale zou het laatste stukje op eigen krachten terug naar het kamp rijden maar zelfs dat was hem niet meer gegund; de motor besloot er ook maar gewoon mee op te houden en dus heeft Caatje haar PushBar gebruikt waar hij zijn naam aan dankt: DUWEN! Josh, Thom, Roger en Sander waren inmiddels ook weer terug in het kamp en Ossie was alweer een heerlijk avondmaal aan het bereiden. Na het eten zijn Wouter en Joop weer richting het bos gegaan om de stuurinrichting te repareren. Kale, Ton en Martin zijn begonnen met het demonteren van de automaatbak carterpan om het spul eens nader te bekijken en schoon te maken. Josh, Seeb, Sander en ik zijn vervolgens de achteras van Sander gaan repareren. Daarna hebben we weer met z’n allen rond het kampvuur gezeten totdat het tijd was om naar bed te gaan. 

De volgende dag hebben we alle spullen ingepakt, de hummers weer verwisseld voor de normale wegbanden en alle caravans, vouwwagens en overige aanhangers aangekoppeld voor de terugreis. Inmiddels was ook de automaatbak van Kale weer enigszins tot leven gekomen zodat hij in ieder geval gebruik kon maken van de 1,2 en 3. Op de terugweg besloot Sander nog maar een keertje de Blazer stil te zetten omdat zijn gaskabel wederom was gebroken. Volgende keer toch maar een andere plaats uitzoeken Sander, aan het einde van een oprit sta je nou niet bepaald veilig. Althans, ik voelde me daar niet helemaal happy met mijn benen buitenboord terwijl ik onder je dashboard lag...

Gelukkig is de verdere terugreis zonder problemen verlopen en heb ik zelfs nog dezelfde avond de Dodge zoveel mogelijk schoon gespoten. Ik had weer eens een kuub of 3 Belgische klei en modder illegaal Nederland binnen gesmokkeld en ik moest me natuurlijk wel snel even van het bewijsmateriaal ontdoen.

Eind goed, al goed.

Opgelopen schades voor zover ik het heb kunnen bijhouden 

Auteur : Ronald en Hanna

[ vorige pagina ]

lijn1.gif (3257 bytes)